Dag 14: Mae Hong Son - Mae Sariang

Vandaag bezoeken we een koffieplantage en een musem over de bergstammen.
We zijn vroeg vertrokken en onze eerste stop is bij een uitzichtpunt. Omdat je wat hoger op de berg staat heb je een geweldig uitzicht. Deze hebben we al vaker gehad deze vakantie en elke keer weer is het gaaf om te zien hoe mooi het Noorden van Thailand is.
Daarna zijn we doorgereden naar een koffieplantage in het Huai Hom Karen dorp. Dit is een ontwikkelingsproject voor bergstammen waarbij koffie wordt gepland die nadien verkocht wordt in het hele land. Onder andere Starbucks in Thailand haalt hier zijn bonen vandaan.
Ze verkopen hier ook Kopi Luwak (civetkoffie). Kopi is het Indonesische woord voor koffie en Luwak is de lokale naam voor de civetkatachtige die de koffiebessen eet. Voor degene die niet weten wat Kopi Luwak is: Dit is één van de duurste koffiesoorten ter wereld. Dat komt niet doordat de gebruikte koffiebessen zo zeldzaam zijn maar door het speciale productieproces. Namelijk het volgende: De koffiebes wordt verbouwd op de plantages. Vervolgens worden deze bessen opgegeten door een Luwak. Het vruchtvlees wordt verteerd, maar de pit blijft intact en passeert het maag-darmkanaal. Deze pitten vindt men terug in de ontlasting van de Luwak. Ze worden gewassen en gedroogd en vervolgens van hun schil ontdaan. Hierna worden ze licht geroosterd. De aminozuren die tijdens het fermentatieproces zijn vrijgekomen werken tijdens het roosteren in op de pitten en zorgen voor de bijzondere smaak.
Natuurlijk hebben we de koffie geprobeerd. Het is een sterke koffie maar wel met een zachte smaak. Hij is inderdaad wel lekker, maar ik zou er niet zo veel geld voor over hebben. Hier was hij gelukkig niet duur maar wereldwijd vragen ze 200 tot 600 dollar voor een kilo Kopi Luwak bonen. Echt veel geld dus..

Na de koffie zijn we weer terug naar beneden gereden. In de ochtend ben ik erg wagenziek geworden helaas. Ik voelde me zwaar beroerd en ben op de terugweg dan ook gaan slapen in het busje. We hebben echt veel moeten rijden vandaag. Daardoor zaten we pas tegen half 4 aan de lunch. Hierna zijn we nog even gestopt bij een klein museum over de bergstammen. Eenmaal aangekomen bij het hotel in Mae Sariang, ben ik te bed gegaan in de hoop dat ik me 's avonds wat beter voelde. Helaas was dit niet het geval en ben ik de hele avond op de hotelkamer gebleven terwijl de rest in het dorpje zijn gaan eten.
Morgen weer een dag zullen we maar zeggen...